Tanabata

Pierwszym corocznym obrzędem lata jest obyczaj zwany jako Tanabata, przypadający na 7 lipca. Jest to dzień upamiętniający romantyczną historię o spotkaniu raz w roku na moście w poprzek Drogi mlecznej "gwiazdy pastuszka" z "gwiazdą tkającej księżniczki." Historia ta wpierw przekazana do japońskiego dworu przez Chiny i Koreę, stała się popularna wśród zwykłych ludzi. Uważano, że życzenia dokonane tego dnia zostaną spełnione; w ogrodach i innych miejscach ludzie ustawiają bambusowe łodygi z liściami, aby na czyjaś gałąź można było przyłączać pasek paieru, na którym wypisane jest życzenie. Dzisiaj festiwal Tanabata jest obchodzony w licznych miejscach całej Japonii. Do najbardziej znanych miejsc zalicza się kapliczkę Kitano Tenmangu w Kyoto, kapliczkę Konpira w prefekturze Kagawa i miejsca kultu w mieście Hiratsuka (prefektura Kanagawa) i Takaoka (prefektura Toyama). Również znanym jest festiwal Sendai Tanabata w prefekturze Miyagi, ktore ma miejsce miesiąc później - 7 sierpnia, (kiedy Tanabata jest przestrzegana zgodnie z kalendarzem księżycowym).
 

Pokazy sztucznych ognii

W calej Japonii nocne niebo w lecie jest roświetlone kolorowymi ognimi sztucznymi kiedy w rożnych rejonach wystawiają pokazy ognii sztucznych(hanabi taikai). Japońska technologia ognii sztucznych jest zaliczna do najlepszych na świecie i była przekazywana z pokolenia na pokolenie od czasu epoki Edo. Dziesiejsze pokazy są często kntrolowane komputerowo dla podniesienia percyzji i efektu widowiska. W Tokyo pokazy sztucznych ognii wzdłuz rzeki Sumida są slawnym corocznym świętem od czasu epoki Edo.
 

Bon

Bon lub obon jest corocznym obrzędem dla powitania i pocieszenia dusz tych przodków, którzy myślą odwiedzić dom w jedynym takim czasie w roku. Był to radycyjny obrzęd około środka siódmego miesięaca zgodnie z kalendarzem księżycowym. Dzisiaj jest obchodzony w większości miejsc pomiędzy 13 i 15 lipca chociaż w kilku regionach pomiędzy 13 i 15 sierpnia. 13 lipca powitalne ognie (mukaebi) są światlem powitania dusz przodków. Potem 16-go odprowadzające ognie (okuribi) są światłem dla dusz przodków powracających do świata duchowego. Podczas Bon wiele firm i sklepów zamyka się na wakacje i odtąd pracownicy powracają do swych ojczystych miejsc, często ze swoimi żonami lub mężami i dziećmi. A co za tym idzie ich miejsca zamieszkamia, jak podczas Złotego Tygodnia, zazczynają być zatłoczone.
 

Dzień Morza

Dwudziesty Lipca jest Dniem Morza najnowszym japońskim świętem. Pierwszy raz było obchodzone w 1996 po oznajmieniu tego święta narodowego rok wcześniej. Japonia ma teraz 14 corocznych świąt.
20 lipca był obchodzony kiedyś jako Dzień Morza, który upamiętniał powrót cesarza Meiji do portu Yokohama w roku 1876 z podróży po północnej Japonii, do czerwca 1941 r.
Ale nie było to święto narodowe, i dlatego organizacje spokrewnione z morzem zebrały się w 1991 r. aby obradować na temat święta morskiego Dzięki silnemu poparciu publicznemu dla tego pomysłu 20 lica zastał w końcu oznajmiony jako święto narodowe w 1995 r. po kilku latach debaty o narodowej diecie.
Dotąd nie było żadnych świąt w czerwcu, lipcu i w sierpniu. Japońska luność była szczęśliwa z korzyści dnia wolnego miesiącach letich, ale dzieci są prawdopodobie najszczęśliwsze odkąd mogą zaczynać swoje letnie wakacje, który często zaczynają się 21 lipca, czyli dzięn później.
 

Nihyaku Toka

Dniem, którego rolnicy od ryżu czekają nerwowo każdego roku, jest nihyaku toka, w którym pojawiają się sygnały rozpoczynającego sie sezonu tajfunów. Dosłownie znaczy to 210 dzień i wypada on 210 dnia po risshun (tradycyjny początek wiosny w Japońskim kalendarzu). Ciężkie opady deszczu i silny witar mogą zetrzeć roczne zbiory jeśli przyjdą przed jesiennymi zbiorami. W 2000 roku risshun wyada na 4 lutego, więc nihyaku toka jest 31 sierpnia.
Nihyaku toka było formalnie dodane do japońskiego kalendzrza w 1686 przaz astronoma Harumi Shibukawa (1639-1715), który został mianowany przez rząd do poprawienia oficjalnego kalendarza. Budząc się pewnego ranka Shibukawa zdecydował się pójść na ryby. Ale kiedy wyruszył nad morze, od starego marynarza usłyszał ostrzeżenie, że jest 210 dzień po risshun. "Jest stare podanie o tym, że pogoda zawsze tego dnia jest burzowa". Kiedy tylko stary marynarz zaczął kontynuować, czyste poranne niebo ustąpiło miejsca burzowym chmurom popołudnia. Od tego zdarzenia Shibukawa zanotował, że kilka dni około nihyaku toka są zawsze burzowe dokładnie wyznaczając 210 dzień po risshun, jako pechowy dzień w jego kalendarzu.
Wiele wspólnot rolniczych wykorzystuje festiwale w nadziei, że mogą zatrzymać silne podmuchy nihyaku toka od zniszczenia ich zbiorów. Najbardziej znany festiwal dbywa się w mieście Yatsuo w prefekturze Toyama w środkowej Japonii niedaleko Morza Japońskiego. Tytaj autohtoni tańczą prawie bez przerwy przez trzy dni i trzy noce, zaczynając 1 września dla zachęcenia złych duchów, które tworzą potęrzne witry do dołączenia od tańca i zapomnienia o psoceniu na pewien czas.
 




Powrót...